Θλίψη, μοιραίο φορτίο
γεύση στεγνη, αδικαίωτη
μνήμη πέτρας στην έρημο
πυρωμένη στον ήλιο.
Μουσική Απουσία.
Ονειρα, φλεγόμενος περιέκτης
φλοιός σκληρός, αδιαπέραστος
μνήμη πέτρας στην έρημο
πυρωμένη στον ήλιο.
Ηχεί.
Ζωή, ονειρικό φορτίο
αίσθηση μοναχική, αδιευκρίνιστη
μνήμη πέτρας στην έρημο
πυρωμένη στον ήλιο.
Εύηχη Συμφωνία.
Τα όπλα της εξουσίας
Πριν από 12 χρόνια
Ενα παγωμενο λευκο πρωινο. Μια διαφανη ψυχη που κρυβεται αναμεσα στα ονειρα, που αγκαλιαζει το φως. Ολες μου οι μνημες γινονται αδιορατες επιθυμιες. Ακουγεται τοσο θελκτικη η μουσικη τους, με σαγηνευει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως γινεται να κυλουν σαν ζεστο αιμα μεσα μου αυτοι οι στιχοι που διαβασα τουτο το πρωινο;...