Ασυνέχεια

Ερυθρά σημεία σπαρμένα σε φαιό δίχτυ.
Τυχαία συνύπαρξη ή ανύσματα ασυνέχειας;
Στιγμές ήχου σε μακρά παύση
Οράματα που φέρουν σκιά, ίχνη απουσίας
καθώς το μαύρο τυλίγεται την ομίχλη
και τα χρώματα παύουν.

Ερυθρά σημεία σε δίχτυ.
Που οδηγούν με την κρυφή τους εξίσωση;
Μέτρο που χάθηκε σε άτακτες νότες.
Λόγια τριμμένα σε παλιό λινό.
Το αύριο αναπαύεται στη μνήμη του χθές.
Ηχοι που σιώπησαν.

Ερυθρά σημεία.
Ποιός λογισμός θα τα συνθέσει σε εικόνα;
Αριθμοί σε σειρά.
Νόημα απο λέξεις μιας άλλης γλώσσας
στο χάος που παλεύει να βρει κανόνα.
Ενα αβέβαιο βήμα.

Η ενάργεια της Μεγάλης Μητέρας

Οι εικονες του ονειρου και η μουσικη τους.

  

Χρονος πολυς ...., πειθαρχια ατελεσφορη,

σαν δυνατος βορειος ανεμος σε ψυχρο φως

στροβιλιζει τη σκονη απο τα συντριμμια μας.

Τυφλα τα χερια με αγωνια ψηλαφιζουν

ατραπους ανυπαρκτους μα παροντες σε ακινητα ματια,

προσπαθουν να ανιχνευσουν σημεια,

να αγγιξουν αυτο που συνηθισαν ματαια να ειναι εκει.

Ειναι που λογαριαζω στη σιωπη καθε νυχτα,

προσπαθωντας το αρμα μου να δεσω

σε φτερωτους σχηματισμους του ονειρου.

Ειναι αυτο που του εδωσα τη μορφη σου,

το ονομασα “........... μου”

και εγινα ακροατης της αηχης μουσικης του,

δεμενος στο καταρτι μιας εικονας που ζει στη μνημη.