Συνεύρεση

Συμπόσιο με αφορμή το όνειρο

που πάσχει πίσω απ'την ρηχή πολυπραγμοσύνη.

Σύναξη σε πνευματικά φωτισμένους χώρους

όπου μανδύες και πέπλα σαν δένδρων φλοιοί

κισσοί και φυλωσσιές θάμνων

που κρυφοκοιτάζουν τις νύμφες,

δέθηκαν με της Μούσας τις ψηφίδες.

Αντάμωμα. Το χρώμα του κρασιού

ντύνει τα σώματα με ηχηρή διαφάνεια.

Τα υφάσματα που τυλίγουν το σώμα

σχέδια των ιδεών με γήινη οσμή.

Του Λόγου τον ιστό θα ξετυλίξουν οι λέξεις

ιδέες με σύμβολα την μυστηριακή ουσία θα αδράξουν

θα σείσουν της ψυχής μυχια πάθη.

Συνεύρεση, με το φως θωπεύον,

-χρυσο, με μύρο του έρωτα χρωματίζει τα σώματα-

και η φωτιά τα πυρώνει μέχρι τη διαφάνεια τους.

Είναι το Συμπόσιο που ερωτοτροπεί με τις αισθήσεις.

To Music

Music: breathing of statues. Perhaps:

silence of paintings. You language where all language

ends. You time

standing vertically on the motion of mortal hearts.

Feelings for whom? O you the transformation

of feelings into what?--: into audible landscape.

You stranger: music. You heart-space

grown out of us. The deepest space in us,

which, rising above us, forces its way out,--

holy departure:

when the innermost point in us stands

outside, as the most practiced distance, as the other

side of the air:

pure,

boundless,

no longer habitable.

Rainer Maria Rilke