Σιωπηλών θυρών τα ρόπτρα χτυπούν επίμονα
άνεμοι που παρέσυραν την παγωμένη ανάσα
των αιωρούμενων ψυχών και ξεχασμένων ονομάτων
ασαφή περιγράμματα ανοίκειων σχημάτων.
Κενών αιθουσών με την ηχώ παλαιών εορτών
οι εικόνες απο φευγαλέες σκιές και γκρίζες φιγούρες
χορούς, συναντήσεις, συμπόσια και άηχα άσματα
τυπωμένα σε χαρτί με μουδιασμένα χρώματα.
Σκοτεινών διαδρόμων βλοσυρό το άκαμπτο σώμα
οι επιφάνειες υγρές μετρούν ίχνη βιαστικών ενοίκων
με πορείες αγχωτικές, αλληλοαναιρούμενες
χωρίς τα σώματα ή βλέμματα που κάποτε κατέγραψαν.
Στενόχωρων δωματίων τα παράθυρα αφήνουν αδιάκριτα
το φως να αποκαλύπτει καθώς ανακαλύπτει
στα σεντόνια άψυχα σώματα σε ερωτική συμπλοκή
προσποιούμενα πως μεταφέρουν μνήμη αρώματος ζωής.
