Τύχη του Ωρίωνα μου φύλαξε η μοίρα
Εραστής της ζωής. Θνητός.
Ο θεός δεν στέλνει το φως του
και η φαρέτρα μου αδειάζει.

Μονάζω στο όνειρο μιας Απολλώνιας ημέρας
κυνηγός και πάλι. Ελεύθερος.
Με τόξο από σφενδάμι και χορδή μεταξένια
τοξεύω τη διάφανη σκιά του πάθους μου.

Σφυρίζω το όνομα σου στο φως
με το εύηχο κέρας. Ευτυχής.
Η μουσική των άστρων συντρόφων
η απόλυτη και μακαρία σιωπή.